بقالى فترة مابكتبش حتى و لو لنفسي
بمور بظروف مش لطيفة و مش حلوة خالص و عمرى ماتخيلت انى ممكن امور بيها،بس مضيقة منها و من نافسي و من اللى حولية ومش قادرة اتقبل نفسي
ساعات بحس انى ششخص صعب و غير مقبول ان حد ممكن يقبلة او يرحب بيه مش عشان واحشة عشان غريبة و مش معنى انى غريبة ابقى شاذة او بعمل حاجات غلط يريت كنت هقدر اعرف المجتمع و اللى حولية مش قادرين يداعتقبلوني ليه،بس انا فعلا فشلة،فشلة بعلاقاتى بصحابي،باللى حولية،بقرب الناس ليه،حتى بقت حاسة انى فشلت مع ربنا فشلت بعلاقتي معه و مش عارفة ده من حقي ان اشعر بحاجة ذى كدا ولا لا!
و ماعدتش مرحبة بالردود المنطقية دى اطلاقا و المشكلة اني بحاول ادور على حلول و ردود منطقية للى حولية و دايما بفشل قدام نفسي ،واى مشكلة بقع فيه برجع احاسب نفسي و الظروف الواحش اللى بمر بيها دلوقت يعلم ربنا انى لا انا ولا اهلى عملنا حاجة واحشة فى حد عشان اختبر الاختبار الصعب ده و مابقتش قادرة اشوف ان البرود و الممطلة حل منطقي و مقبول مش هروب بس عارف احساس ان روحك متعلقة بحد ولازم كدا تقعد تطبلة و تجرية عشان تاخد حقك و هو حقك اساسا و مبقتش قادرة اتقبل فكرة الحلول القديمة والبعيدة بقت عاملة ذى الراجل اللى داخل فى مسرحية سك على بناتك بيزعق لفؤاد المهندس و بيقولة عايز جواب، اهو انا عايزة حل و دلوقت و خايفة ماعرفش من اية.بس اللى مزعلنى فشلي،فى كل حاجة الا المطبخ اكثير مكان بحبة و بحب ادخلة و بدائت ماقبلش حد معايا فية يعمل هو حاجة لا ياجي يقول رائية و بس .
بقت برضى باقل حاجة و مش عارفة هل ده كدا الصح او الغلط حرام او حلال،اعافر ولو عافرت انا اصلا مابعرفش اعافر ولا اتخانق رغم انى هموت و اضرب حد
مابعرفش اعافر ولا اتخانق ولا ازعل حد انسانة سلبية و كئيبة و ممله فشخ و رغم كل ده نافسي اقعد فى مكان بعيد لواحدي حتي بعيدة عن قريبي و حبيبي و اعيش لواحدى بيعد عن الناس و احكمهم اعيش حرا منطلقة ماشلش هم حد ولا حد يشيل همى كلت ماكلتش نمت مانمتش محدش له دعوة حتى ولو الشخص ده قريب حاسة انى عايزة اعيش حرة روح ليس لها ارض ولا مائة فقط بتنطلق من مكان لاخر دون ضرر او خنق او ضيق
ولا حد يضيقني او اضيق حد،عايزة اكبر بسرعة و اروح ادارى فى حتى محدش يحس بيا،الدنيا واحشة بل لعنة لعة على بني ادم و على اللى ماشي صح و مالوش فى الغلط على فهم الدنيا و عارف ان مافيش حاجة باقية بس برضوا بيحلم من غير طموح ولا امل،املى انى اخد حقى و اعيش لواحدى بعيد عن الزحمة و الناس و الحكم و الامثال
و احاول اجدد علاقتى بنفسي بربي
اكثير حاجة بزعل عليها و بانب نفسي عليها افشل فى علاقتى مع ربنا ذى مابفشل مع اللى حولية عشان خايفة مابقاش قد اختبراته ولا قد موقفى ولا قد اللى بيحصل انا ضعيفة جدا جدا جدا جدا جدا
و ضعفى ده بيضعف كل حاجة بل بيهدمها حتى ولو كانت علاقتى بربنا حاسة انى بقت منافقة فى علاقتيم معه و مش قادرة اعرف اذا كان ده صح اصلا ولا غلط،خايفة اموت و هو مش راضي عنى او اكون من المنافقين و ابقى ظلامت نفسي
مفسي راحت الى ترجعلي ضاعت منى،انا مش عارفة انا عااوزة اية
ساعات بحس انى فى غيبوبة و بتحاسب او موت و بتحاسب انا اضعف مما تتخيل و اجبن مثل ذوبان الجبن
عايزة امزت شهيدة و انا مرتاحت البال للدرجة دى مش عايزة اتعب نافسي فى حاجة.
